در حکایت ننه علی

اشاره: همه شنیده ایم که فرمود: علیکم بدین العجائز (بر شما باد گرویدن به دین پیرزنان). ببین! این چنین.

پیرزنی بود که از سال 59 تا سال 76 یعنی 17 سال تمام بر سر مزار فرزند شهیدش در بهشت زهرا اوایل توی یک چادر و بعدها به همت برخی بچه ها در یک آلونک زندگی کرد. اسم پسرش قربانعلی بود و او را "ننه علی" صدا میکردند. سال 76 فراموشی گرفت و الان در منزل دخترش در تهران زندگی میکند. زنده برگشتن ز قربانگاه شرط عشق نیست. و تو چه میدانی که 17 سال یعنی چه؟

جواد عزیز در سفرش به ایران، این عکس را از سردر آلونک گرفته و اسمش را گذاشته: The statue of Love.


جستجویمان در اینترنت ما را به این صفحه رساند که عکسی از ننه علی دارد همراه با شرحی از زندگانیش. اما ننه علی، یک زن در یک کالبد نیست. ننه علی، مادر من و توست که هزاران کیلومتر آنطرفتر، غممان را میخورد. آن روز که برای بدرقه مادر یکی از دوستان به فرودگاه رفته بودیم، یاد مادرکم افتادم. امروز هم با دیدن این عکس و این نوشته ها، باز همان یاد اوست که ذهنم را تسخیر کرده است. مادرکم هر روز میرود حرم و برایم و برای دوستانم، با تمام محبتش دعا میکند.


.