آیه ای از قرآن

اشاره: چند روز پیش از این نوشته، دوست عزیزی آیه هفدهم سوره سجده را برایم خواند. این نوشتار کنکاشی مختصر است در معنای این آیه از تفاسیر موجود.


"فما یعلم نفس ما اخفی له من قرة اعین جزاء بما کانوا یعملون" (سجده 17)
هیچکس نداند به سزای آن عملها که کرده است، چه مسرتها برایش نهان شده است.

ترجمه من: هیچ تنابنده نداند که به پاس اعمالش، چه چشم روشنی ها نهان است.


نکته اول: بلافاصله بعد از این آیه، آیه معروف "أفمن کان مؤمنا کمن کان فاسقا لایستوون" آمده است که در دعای مشهور کمیل - منقول از امیرالمؤمنین - مذکور است.

نکته دوم: کلمه "قرة" - به معنای زرق و برقی که چشم را جذب کند - به "اعین" - به معنای چشمها - باز میگردد، نه فقط به چشمهای آنها و این نشان میدهد که پاداش وعده داده شده، چشم همه را میگیرد، نه فقط چشم آن کس که به او عطا میشود.

نکته سوم: کلمه "نفس" - به معنی شخص - بصورت نکره آمده است و این دلالت بر اطلاق دارد. به عبارت دیگر، اکیدا هیچکس نمیداند نه اینکه فقط صاحب آن عملها نداند.



از این نکات تفسیری که بگذریم، تعبیر "چشم روشنی" (قرة اعین) جای تامل بسیار دارد. چشم روشنی، چیزی - یا کسی - است که حضورش شعف افزاید. در جای دیگر میفرماید: ما عزیزان افراد با ایمان را به آنها بازمیگردانیم تا چشمشان روشن شود. بیش از اینش را خودت بخوان.

.