اشاره: این نوشته ممکن است قدری دلتنگتان کند. خواندنش نمی ارزد به بدحالی احتمالیتان؛ مگر اینکه "تو هم دلت هوای منه کرده باشه؛ کاکو!" (دیالوگی از فیلم هور در آتش)
دوستان دارن میرن ایران. جواد امروز از توی هواپیما آنلاین شد. دیدم تو صفحه چت نوشته: "تو آسمونیما حاج علی! بالای ابرا". یهو ذهنم میره تو بلاگ امیرپویان و سیما که تازگی در روزمرگیهاشون نوشتن:
"کسی جایی روی یکی از دیوارهای دانشگاه نوشته بود:
ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده (این مصرع را همزمان با هم تایپ میکنیم)
عمر آینه بهشت اما آه
همچون شب و روز تیر و دی کوتاه (این بیت کلا یادمان میرود)
اکنون دل من شکسته و خسته است (این مصرع را جواد، دوبار تکرار میکند)
زیرا یکی از دریچه ها بسته است
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر (این را چندبار من و چندبار جواد مینویسد) که هر چه کرد او کرد (این بخش را یکبار و فقط یکبار من مینویسم)
بعد هم خداحافظی و جواد در ابرها محو میشود.
محسن هم دارد میرود. احسان هم امروز دیدم دارد میرود. بچه های آستین هم بعضی دارند میروند. حالا لابد تو می آیی و میگویی خب تو هم برو و از اینها ننویس. سرم را تکان میدهم برایت. کاش میشد.
دوستان دارن میرن ایران. جواد امروز از توی هواپیما آنلاین شد. دیدم تو صفحه چت نوشته: "تو آسمونیما حاج علی! بالای ابرا". یهو ذهنم میره تو بلاگ امیرپویان و سیما که تازگی در روزمرگیهاشون نوشتن:
"کسی جایی روی یکی از دیوارهای دانشگاه نوشته بود:
چرا [الکل] بنوشی و رانندگی کنی
وقتی می‌تونی ماری‌جوآنا بزنی و پرواز کنی؟
یک چیزی در مایه‌های ذم شبیه به مدح!"
و این ذم شبیه به مدح که مدح شبیه به ذم نیست، مرا در خودش فرو میبرد. تا پیغام بعدی جواد از بالای ابرها با آن صدای مهیب دینگ یاهومسنجر. "و سفر آغاز حدیث با تو بودن است" (این پیامی است که شرکتهای هوایی داخلی در ابتدای پروازهای خارجی پخش میکنند؛ شاید هم برای همین است که جمله بی پدر و مادریست.) و وبکم است که حالا نگاههای خیس را به نظر دیگری میرساند. میگوید که این دوسال و نیم را امروز هزاربار از جلوی چشمانش گذرانده است. حتی اینقدر نگران است که میپرسد آیا پیر شده است. و من حالم خراب است و نمیدانم چه بگویمش. با هم شعر اخوان را دوره میکنیم:
ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده (این مصرع را همزمان با هم تایپ میکنیم)
عمر آینه بهشت اما آه
همچون شب و روز تیر و دی کوتاه (این بیت کلا یادمان میرود)
اکنون دل من شکسته و خسته است (این مصرع را جواد، دوبار تکرار میکند)
زیرا یکی از دریچه ها بسته است
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر (این را چندبار من و چندبار جواد مینویسد) که هر چه کرد او کرد (این بخش را یکبار و فقط یکبار من مینویسم)
بعد هم خداحافظی و جواد در ابرها محو میشود.
محسن هم دارد میرود. احسان هم امروز دیدم دارد میرود. بچه های آستین هم بعضی دارند میروند. حالا لابد تو می آیی و میگویی خب تو هم برو و از اینها ننویس. سرم را تکان میدهم برایت. کاش میشد.
وقتی داشتم میومدم امریکا یکی از دوستای عزیزم به نام کامی بهم گفت: "یه روز می بینمت! تو همین دنیا! و چه روزیه اون روز!" چند روز پیش بهم می گفت بهت گفتم که می بینمت. حالا به قول کامی: یه روز می بینمت!تو همین دنیا و به قول کامی چه روزیه اون روز!
پاسخحذفچاکریم!